Het krijgen van een miskraam is een ingrijpende gebeurtenis. Je hebt je kindje gedragen, hoe klein het ook was. Het gaf je gevoelens van geluk, vreugde. Plotsklaps is dat weg… Je toekomstperspectief, verwachtingen en dromen.
Naast het intense verdriet moet je lichaam ook herstellen van een miskraam. Hormonaal ben je ontregeld. Je lichaam heeft je in de steek gelaten, boosheid, schuldgevoel en faalgevoel zijn emoties die bij dit rouwproces kunnen horen. Ook kun je je als vrouw eenzaam voelen in je verdriet omdat je partner het anders kan beleven. Jij hebt het immers als moeder gedragen.
Voor de buitenwereld was het misschien nog maar een foetus, maar voor jou, je partner en kinderen hun zoon, dochter, broertje of zusje. Het bizarre is dat er anno nu nog steeds een taboe heerst op dit onderwerp. Stil gefluister waardoor stil verdriet ontstaat. Erkenning krijgen voor dit grote verlies dat je iets heel dierbaars hebt verloren. Daarnaast jezelf de tijd geven om afscheid van je kindje te nemen. Dit alles krijgt aandacht in mijn gesprekken. Het samen bedenken van rituelen, je opdrachten meegeven om met verlies om te gaan, uitleg en informatie geven over het doorlopen van rouwproces kan houvast bieden.